Auður Lóa Guðnadóttir (f. 1993) býr og starfar í Reykjavík. Hún er listamaður sem skoðar mörk hins huglæga og hlutlæga, skúlptúrs og teikninga, listar og veruleika. Viðfangsefni hennar eru hversdagslegir hlutir og fígúratíft myndmál sem hún sækir bæði úr fornri og nýlegri sögu. Auður Lóa vinnur mikið með pappamassa, en með honum skapar hún skúlptúra, og þessi grófi, óstýriláti efniviður gefur verkum hennar gamansaman og sérkennilegan karakter. Með því að nota þennan létta miðil nær hún óvæntri dýpt og býður upp á óhefðbundna sýn á viðfangsefni sín.Auður Lóa útskrifaðist frá myndlistardeild Listaháskóla Íslands árið 2015. Síðan þá hefur hún starfað sjálfstætt, unnið í samstarfi við aðra listamenn og tekið þátt í sýningum eins og Leikfimi í Listasafni Íslands, Djúpþrýstingi í Nýlistasafninu og Allt á sama tíma í Hafnarborg. Hún hlaut hvatningarverðlaun myndlistarráðs árið 2018 fyrir þátttöku sína í og ​​sýningarstjórn á sýningunni Diana, Forever. Vorið 2021 opnaði hún sína fyrstu stóru einkasýningu, Já / Nei, í D-sal Listasafns Reykjavíkur, þar sýndi hún yfir 100 skúlptúra úr pappamassa. Verk Auðar Lóu voru til sýnis á listamessunni CHART Art Fair í Kaupmannahöfn árið 2023. Nýlegar einkasýningar hennar eru Forvera í Listasafni Akureyrar og Be Mine í Þulu árið 2022 og Í lausu lofti í Gallerí Úthverfu árið 2024. Í RÓSRAUÐUM BJARMA „Ég segi þessa sögu oft en ég passa alltaf að breyta henni smá, segi að þetta hafi verið frændi minn en ekki frænka mín sem ég var að passa íbúðina og kettina fyrir. Hennar vegna skipti ég líka Kópavog út fyrir Laugardal. Túlipanarnir eru samt alltaf túlipanar. Þegar ég segi fólki frá þessu sem ég þekki ekkert sérstaklega vel, breyti ég fyrrverandi í vin minn sem ég bauð í mat og nærfötin verða þá að húfu eða hatt. Það eru líka bara smáatriði sem skipta ekki öllu máli fyrir söguna. Það leið svo kannski vika frá því að hún var aftur komin heim frá Kýpur og þangað til ég hringdi loksins í hana. Þegar ég var búinn að segja henni frá þessu bað hún mig mjög vinsamlega um að vera ekki að dreifa þessu um allan bæ. Og ég skil það og hvers vegna hún er enn þá sár yfir þessu. Ég myndi ekki vilja að fólk hugsaði alltaf út í eitthvað svona þegar það settist í stofusófann heima hjá mér. Alls ekki. En mér finnst þetta ekki bara vera saga um Remí og Leó, þetta er í sjálfu sér alveg lúmskt heimspekileg saga um inniketti og útiglugga. Og hvernig maður kemur fram við gesti.“ Höfundur: Sölvi Halldórsson